نقش راهبردهای نظم دهی شناختی هیجان و سلامت عمومی در ناگویی خلقی

هدف پژوهش حاضر پیش‎بینی ناگویی خلقی بر پایة راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان و سلامت عمومی بود. 431 دانشجوی دانشگاه ارومیه (193 مرد، 238 زن) به عنوان نمونه به شیوة نمونه¬برداری تصادفی طبقه¬ای انتخاب و با پرسشنامه¬های راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان )گارنفسکی،کرایچ و اسپینهاون ،2002) پرسشنامة سلامت عمومی (گلد برگ و هیلر، 1979) و مقیاس فارسی ناگویی خلقی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور،1994) ارزیابی شدند. داده¬ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که ناگویی خلقی با تمام زیرمقیاس‎های سلامت عمومی رابطة مثبت معنا¬دار دارد. همچنین، ناگویی خلقی با ابعاد سرزنش دیگران، سرزنش خود و فاجعه‎آمیزپنداری، رابطة مثبت معنا¬دار، و با ابعاد توجه مثبت مجدد و پذیرش رابطة منفی معنا¬دار داشت. از بین متغیرهای پژوهش، نارساکنش‎وری اجتماعی، اضطراب، پذیرش، سرزنش خود و فاجعه¬آمیز¬پنداری، و سرزنش دیگران 25 درصد از واریانس ناگویی خلقی را تبیین کردند. هر چقدر ناگویی خلقی بالاتر باشد، سلامت عمومی پایین¬تر و کاربرد راهبردهای نظم‎دهی شناختی ناکارآمدترخواهد بود. نتایج این پژوهش ضرورت بازشناسی نقش راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان‎ها و سلامت عمومی را در پیش¬بینی ناگویی خلقی دانشجویان مورد تأکید قرار می¬دهند.